Σελίδες

Ιστορίες Απόκρυψης


Ο Χρήστος Χατζηλιού συντηρεί τον χάλκινο Απόλλωνα Πειραιώς.-Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Φεβρουάριος 1960.-© James Burke / Life Collection / Getty Images / Ideal Image
Σε περιόδους κρίσης και όταν οι Αθηναίοι έπρεπε να εγκαταλείψουν την πόλη, έθαβαν τα πολύτιμα αντικείμενά τους με την ελπίδα να τα ξαναβρούν όταν επιστρέψουν. Ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν επέστρεψαν ποτέ, η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως τους «θαμμένους θησαυρούς» τους και κατόρθωσε να αφηγηθεί την ιστορία τους


Από τον Κώστα Πασχαλίδη, Δρ. Αρχαιολογίας,
 Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ΥΠΠΟΑ

Η απόκρυψη των πολύτιμων εκθεμάτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου τις παραμονές της Κατοχής ήταν μια συντονισμένη επιχείρηση διαφύλαξης ενός συνόλου αντικειμένων, ενός δημόσιου αγαθού, που κρίθηκε στις μέρες του πως έπρεπε να διασωθεί για τις επόμενες γενιές. Η ανάγκη των ανθρώπων να αποκρύψουν ό,τι δεν μπορούν να σώσουν, μετακινώντας το μαζί τους, δεν συνέβη για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1940 στην Αθήνα. Έχει συμβεί αναρίθμητες φορές στην ιστορία της πόλης και όλα δείχνουν ότι θα συμβεί ξανά άλλες τόσες. Κι επειδή η Αρχαιολογία δεν αφηγείται μεμονωμένα περιστατικά, αλλά συναντά μέσα στο χώμα τους τρόπους της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς, παραθέτουμε εδώ τρεις λιγότερο γνωστές ιστορίες απόκρυψης πολύτιμων αντικειμένων που ορισμένοι άνθρωποι σε κίνδυνο νοιάστηκαν να ασφαλίσουν και που, σε αντίθεση με την ιστορία του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, δεν έζησαν για να επιστρέψουν και να τα ξαναβάλουν στη θέση τους. 

Τρεις ιστορίες απόκρυψης στην αρχαία Αθήνα.
Ο λόφος της Ακρόπολης φωτογραφημένος κατά την περίοδο που πραγματοποιήθηκαν οι ανασκαφές των Παναγιώτη Καββαδία και Georg Kawerau. Από το αρχείο του Rijksmuseum.

1. Ο Μυκηναϊκός Θησαυρός της Ακρόπολης 
Διακόσια χρόνια μετά τις βόλτες των «Τριών αριστοκρατών της μυκηναϊκής Αθήνας» στις

ΑΝΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ


Σύμφωνα με την «κρατούσα» θεωρία, στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ. ανάγονται οι απαρχές της ελληνικής γλώσσας, η οποία καθιερώθηκε αντικαθιστώντας την «προελληνική» πελασγική.

 Όμως, οι ανθρωπολογικές μελέτες των σύγχρονων ανθρωπολογικών ομάδων, με γνώμονα τη γεωγραφική τους κατανομή (Α. Πουλιανός, 1962 – 2006), δείχνουν ότι ο ελλαδικός χώρος είναι αδιάλειπτα κατοικημένος από τους ίδιους πληθυσμούς, τουλάχιστον από το τέλος της παλαιολιθικής εποχής.

Μεταξύ αυτών (βλ. Α. Πουλιανός, 1993), η έντονα ενδογαμική και αυτόχθονα ομάδα των Σαρακατσάνων, οι οποίοι ανέκαθεν ομιλούν μόνο την Ελληνική χωρίς προσμίξεις άλλων λεκτικών

Ο Μαραθώνας αποτελεί τόπο προσκυνήματος


 «Ο Μαραθώνας αποτελεί τόπο προσκυνήματος για κάθε σύγχρονο άνθρωπο που ενστερνίζεται τις αξίες του ανθρωπισμού, της ελευθερίας, και της δημοκρατίας». 

Συνέντευξη του Κώστα Λαγού στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη με αφορμή το βιβλίο του «Η Μάχη του Μαραθώνα»



ΕΡ. Πότε ξεκίνησε η σκέψη της συγγραφής του έργου σας «Μάχη του Μαραθώνα» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μένανδρος; 

ΑΠ. Το 2005 είχα την πρώτη σκέψη να δημοσιεύσω ένα άρθρο για τη μάχη του Μαραθώνα. Όμως, δύο χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα ότι τα στοιχεία ήταν τόσα πολλά που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σωστά μόνο σε βιβλίο. Για το σκοπό αυτό συνεργάστηκα με τον κ. Φώτη Καρυανό.

ΕΡ. Πόσα χρόνια κάνατε για να συλλέξετε το υλικό και τις ιστορικές πηγές. 

ΑΠ. Μια δεκαετία περίπου.

ΕΡ. Συναντήσατε δυσκολίες; Αλήθεια πώς ένιωσε ο εκδότης σας όταν είδε τον μεγάλο όγκο της εργασίας σας; 

ΑΠ. Το βασικό πρόβλημα στη συγγραφή του βιβλίου υπήρξε η απίστευτα μεγάλη διεθνής βιβλιογραφία γύρω από τη μάχη του Μαραθώνα. Στο τέλος της έρευνας είχαμε μελετήσει πάνω από 800 δημοσιεύματα για το θέμα (βιβλία, άρθρα, ανακοινώσεις συνεδρίων κ.τ.λ. ) και είχαμε συμπεριλάβει στο βιβλίο, σχεδόν 2.200 παραπομπές/υποσημειώσεις. Ο εκδότης είχε επίγνωση του μεγάλου όγκου της εργασίας και βοήθησε στη διαμόρφωση της έκδοσης, ώστε να συμπεριληφθεί ολόκληρο το υλικό, δίχως όμως αυτό να προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα στον μέσο αναγνώστη.



ΕΡ. Γιατί διαλέξατε ως θέμα τη μάχη του Μαραθώνα και όχι ένα άλλο ιστορικό γεγονός;

ΑΠ. Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας. Παρόλα αυτά, οι πλέον βασικές παράμετροι της μάχης παρέμεναν άγνωστες, κάτι που τράβηξε το ενδιαφέρον μας.