Σελίδες

ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ


ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΑΝΑΓΙΓΝΩΣΚΟΝΤΑΣ ΠΛΕΟΝ ΘΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΟΝΑ




Εμπρός, να εξερευνήσουμε τις θάλασσές μας


 Λάγηνος από το φορτίο του ναυαγίου των Αντικυθήρων ενώ εντοπίζεται στον βυθό

Αρχαία και σύγχρονα ναυάγια, θησαυροί που αναπαύονται χιλιάδες χρόνια στο έρεβος της θάλασσας, μοναδικά έργα τέχνης, καταποντισμένοι αρχαίοι οικισμοί και λιμάνια.

Ο αμύθητος πλούτος των θαλασσών μας σιγά σιγά αποκαλύπτεται, καθώς οι καρποί της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (ΕΕΑ) αποδίδουν περισσότερο. Στόχος των δυτών είναι να εντοπίσουν και να φέρουν στο φως του ήλιου την ενάλια πολιτιστική μας κληρονομιά. Εξαιρετικά δύσκολο και δαπανηρό το ανασκαφικό έργο και ταυτόχρονα άκρως γοητευτικό.

Mακέτα από τη μετατροπή του Σιλό σε Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων Mακέτα από τη μετατροπή του Σιλό σε Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων | 

Οι Ρώσοι στην Κωνσταντινούπολη- Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κι ο Καραθεοδωρής


Ρωσικά στρατεύματα παρατάσσονται έξω από το στρατόπεδο τους  κοντά στην Κωνσταντινούπολη

Η συμβολή του Αλεξάνδρου Καραθεοδωρή στη Συνθήκη Βερολίνου

 Ρωσοτουρκικές Συνθήκες ως το Συνέδριο του Βερολίνου 1878.


Ν. Λυγερός
Για να κατανοήσουμε την πραγματική συμβολή του Αλεξάνδρου Καραθεοδωρή στη Συνθήκη Βερολίνου, πρέπει να αναλύσουμε τα δεδομένα που δημιούργησε η Συνθήκη Αγίου Στεφάνου Κωνσταντινουπόλεως (3 Μαρτίου 1878).

Με αυτήν τη συνθήκη τερματίζεται ο δεύτερος ρωσοτουρκικός πόλεμος (Απρίλιος 1877 – Ιανουάριος 1878) και ανακηρύσσεται η Βουλγαρία ως μεγάλη Ηγεμονία που περιλαμβάνει την τωρινή Βουλγαρία, την Ανατολική Ρωμυλία, τη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία με το λιμάνι της Καβάλας εκτός από τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική.

Η Ρουμανία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο καθίστανται ανεξάρτητα κράτη. Η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας εξυπηρετεί και τον εκβουλγαρισμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Ο Τσάρος είχε διατάξει τον εκπρόσωπό του το εξής: «Μηδεμίαν σπιθαμήν υπέρ της Ελλάδος». Και εκείνος δήλωσε στους Βούλγαρους κατά την υπογραφή: «Τώρα οι Έλληνες ας έλθουν κολυμπώντας εις την Κωνσταντινούπολιν». Η όλη συνθήκη είναι εις βάρος του ελληνισμού.
Η Ρωσία δεν τήρησε τις υποσχέσεις της απέναντι στην Ελλάδα και διαμόρφωσε τη στάση της αναφορικά με το ανατολικό ζήτημα.

Η Άλωση της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821



Η Άλωση της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ήταν μια σημαντική στρατιωτική επιτυχία των επαναστατημένων Ελλήνων επτά μήνες μετά από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, κάτω από την αρχηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που αποτέλεσε σπουδαίο σταθμό στον αγώνα επικράτησής τους στην Πελοπόννησο, αλλά η μεγάλη σφαγή που ακολούθησε, ως αντίποινα στα «λουτρά» αίματος των Τούρκων στην Πελοπόννησο, όπως η Καταστροφή του Αιγίου, η λυσσαλέα Καταστροφή του Γαλαξειδίου, με τις παράλληλες γενικευμένες σφαγές αμάχων που σημειώθηκαν τον ίδιο καιρό στην Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία και άλλες πόλεις που προηγήθηκαν αυτής, ήταν ένα ιδιαίτερα μελανό σημείο.

Η Πολιορκία και η Άλωση της πόλης
Αμέσως μετά την έκρηξη της επανάστασης, ο Γέρος του Μοριά, σε αντίθεση με τις διαφορετικές απόψεις των άλλων στρατιωτικών αρχηγών που τάσσονταν υπέρ της πολιορκίας και της εκπόρθησης πρώτα των μικρών μεσσηνιακών κάστρων, είχε κατανοήσει πως η κατάληψη της Τριπολιτσάς θα

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΟΥ ΑΙΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

2η Εκστρατεία του Τραϊανού εναντίων των Δακών 

Επιστημονικά ανακοινώθηκε ότι το Μαντείο της Δωδώνης από την πανάρχαια εποχή ακτινοβολούσε στη χερσόνησο του Αίμου, δηλαδή στα Βαλκάνια, και ευρύτερα στη νοτιοανατολική Ευρώπη. 
Του Αχιλλέως Λαζάρου

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και ακαδημαϊκός E . Condurachi μεταπολεμικά προσκλήθηκε στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας, όπου οργανώθηκε διεθνές συνέδριο προς τιμήν του Κροάτη ακαδημαϊκού G . Novak, και ανέπτυξε το θέμα «Η Δωδώνη και οι σχέσεις με τον Βαλκανικό κόσμο».

«Η θεματολογία της Πολιτείας του Πλάτωνα»

1-«Η θεματολογία της Πολιτείας του Πλάτωνα» 
2- «Η Ηθική στo πλαίσιo της πόλης για τον Αριστοτέλη»




Η Πολιτεία αποτελεί το πιο περιεκτικό και εκτενές έργο του Πλάτωνα μετά τους Νόμους.[1] Ο φιλόσοφος γράφει το έργο στο απόγειο της συγγραφικής και πνευματικής δημιουργίας του με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα έργο-κλειδί για την ευρύτερη κατανόηση του πλατωνικού στοχασμού.

Το φάσμα του «στοχασμού» της Πολιτείας του Πλάτωνα χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα μεγάλο εύρος, αφού πραγματεύεται διάφορα γνωστικά πεδία και θεμελιώδη θέματα[2]. Μέσα σε αυτά τα γνωστικά πεδία που

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ…

Πάντα όσοι έκαναν λόγοι για την δημιουργία του κόσμου, έθεταν ως βάση την αρχή του χάους. Μέσα από αυτό και την ενυπάρχουσα δύναμη που δημιουργούσε την ροή της δημιουργίας, γεννήθηκε ο κόσμος. Ένας κόσμος του οποίου η φύση προσδιοριζόταν σε μία αρχή εμπεριέχουσα όλα τα στοιχεία του σύμπαντος  κόσμου, αλλά  και τις ιδιότητες που  από  αυτήν  πηγάζουν. 

 Η Ορφική διδασκαλία περί της δημιουργίας προσδιόριζε το χάος, την γέννηση του Φάνη-Διονύσου και εν συνεχεία την ροή της συνεχούς και αδιάλειπτης δημιουργίας.

Ο σκύλος και η διατροφή του στην Αρχαία Ελλάδα.



Σκύλοι στην Αρχαία Ελλάδα.
 Δύο εγχειρίδια κυνηγιού της αρχαίας Ελλάδας που σώζονται σήμερα είναι γραμμένα από δύο Έλληνες ιστορικούς, τον Ξενοφώντα και τον Αρριανό και έχουν αρκετές πληροφορίες και συμβουλές...

Στην κλασσική αρχαιότητα το κυνήγι (λαγού, ελαφιού, αρκούδας, αγριογούρουνου) για τροφή και για διασκέδαση ήταν αρκετά διαδεδομένο, και όσοι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν σκύλους για αυτό το σκοπό τους φρόντιζαν ιδιαίτερα. Δύο εγχειρίδια κυνηγιού της αρχαίας Ελλάδας που σώζονται σήμερα είναι γραμμένα από δύο Έλληνες ιστορικούς, τον Ξενοφώντα και τον Αρριανό και έχουν αρκετές πληροφορίες και συμβουλές για την σωστή ανατροφή των κυνηγόσκυλων.

   * ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ      ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ΚΥΝΩΝ     

Αν, λοιπόν, ζούσατε στην Αθήνα την εποχή του Σωκράτη και ήσασταν ιδιοκτήτης ενός κυνηγόσκυλου από τη Λακωνία, σαν αυτά που απεικονίζονται σε Ελληνικά αγγεία, τι θα το ταΐζατε; Τα συνηθισμένα κουτάβια τρέφονταν με κριθαρένιο ψωμί που είχε μαλακώσει μέσα σε αγελαδινό γάλα ή ορό γάλακτος. Τα κουτάβια, όμως, που ήταν πιο ιδιαίτερα έτρωγαν το ψωμί τους μαλακωμένο μέσα κατσικίσιο ή προβατίσιο γάλα. Συνήθως πρόσθεταν και λίγο από το αίμα του ζώου εκείνου που ήθελαν να εκπαιδεύσουν το κουτάβι να κυνηγήσει.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΡΟΔΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ



Ο δυνάστης της Καρίας Μαύσωλος εκμεταλλεύτηκε τη δυσαρέσκεια των Ροδίων απέναντι στους Αθηναίους και κατά τη διάρκεια του "Συμμαχικού πολέμου" (357–355 π.Χ.) εγκατέστησε καρικές φρουρές στη Ρόδο.
Σημειώνεται ότι οι Αθηναίοι κήρυξαν τον πόλεμο αυτόν στους πάλαι ποτέ συμμάχους τους, τους Βυζαντίους, Ροδίους, Χίους και Κώους, οι οποίοι αρνήθηκαν να τους καταβάλουν τις συμμαχικές εισφορές, τις "συντάξεις".
Όταν το 353/2 πέθανε ο Μαύσωλος, οι Ρόδιοι δημοκρατικοί προσπάθησαν να αποτινάξουν την Καρική κυριαρχία και να καταλάβουν την Αλικαρνασσό, πρωτεύουσα της Καρίας, συνάντησαν όμως απέναντί τους μια αποφασιστική γυναίκα, τη χήρα του Αρτεμισία, και ηττήθηκαν. Έτσι το 351 π.Χ. Ρόδιοι δημοκρατικοί φυγάδες ζήτησαν τη βοήθεια των Αθηναίων.
Ο Δημοσθένης εκφώνησε τότε στην Εκκλησία του Δήμου τον λόγο που ακολουθεί, καλώντας τους συμπολίτες του να ανταποκριθούν στην έκκληση των δημοκρατικών Ροδίων για παροχή βοήθειας.

Η Πομπηία της Δυτικής Ελλάδας




Κείμενο: Γιάννης Φώσκολος 
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας

Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια η συντριπτική ήττα της Κλεοπάτρας στο Ακτιο γέννησε μια απαστράπτουσα ρωμαϊκή πολιτεία που άφησε πίσω της σπουδαία κληρονομιά.

Ήταν 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.Χ., όταν ο στόλος του Γαΐου Οκταβιανού συγκρούστηκε στη θάλασσα του Ακτίου με τα πλοία του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας. Η λυσσαλέα ναυμαχία έδωσε τέλος στην εμφύλια διαμάχη που είχε ξεσπάσει μετά τη δολοφονία του Καίσαρα για την εξουσία στο απέραντο κράτος της Ρώμης. Ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα συνετρίβησαν.

Ο Διόνυσος... Μετακόμισε σε νέα έπαυλη στο Δίον...

ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΤΟΥ 200 μ.Χ
 .Το ψηφιδωτό απεικονίζει στην κεντρική του παράσταση τον θρίαμβο του Διόνυσου
Από την Αρχαιοθήκη του Δίου, μια αίθουσα δίπλα από το Αρχαιολογικό Μουσείο, ατενίζει τον Ολυμπο ο θεός του κρασιού, ο Διόνυσος, και αφηγείται την ιστορία του.


Το εμβληματικό ψηφιδωτό του 200 μ.Χ. της Οικίας του Διονύσου και ένα από τα πιο εντυπωσιακά

Η Κοίμηση της Παναγίας . Το Δρώμενο για τους ανθρώπους του 15ου αιώνα

Η Κοίμηση της Παναγίας, δεύτερο μισό 15ου αιώνα, 45,5 x 85 εκ. Άγνωστος ζωγράφος Κρητικού εργαστηρίου
 Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας

Πως κατανοούσε το Άγιο δρώμενο ο αγιογράφος της λεγομένης Κρητικής σχολής ζωγραφικής ,της ίδιας σχολής και περιόδου με τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο και η συνομιλία του με τους θεατές -λατρευτές πιστούς, που θα προσκυνούσαν το θεϊκό περιεχόμενο σε αέναο χρόνο, είναι κάτι που προκαλεί ενδιαφέρον ,μιας και μας γυρνάει αρκετούς αιώνες πίσω ,στους ταραγμένους χρόνους για τους Έλληνες του 15ου αιώνα. 

Η καθημερινή ζωή των Ελλήνων από τον 16ο αιώνα με αποδείξεις

Πρέπει να διαβάσει κάποιος τα στοιχεία που προκύπτουν από γνήσια έγγραφα ,αρχής γενομένης τον 16ο αι. για να μπορέσει να σχηματίσει μια ιδέα πώς περνούσαν οι Έλληνες τους αιώνες αυτούς μετά την κατάκτηση των Οθωμανών και των Ενετών του ελληνικού χώρου .Πως επιβίωναν και πώς περνούσε η ζωή στα κατεχόμενα ελληνικά εδάφη τα μαύρα χρόνια.

 Αίτηση του προέδρου της Kοινότητας για την απελευθέρωση Έλληνα σκλάβου 12 Σεπτεμβρίου 1826...Αιτήσεις για την απονομή της ιδιότητας του Βενετού πολίτη και για την πρόσληψη του Αντωνίου Καλορμάνου στη δουκική καγκελαρία -......Η Μαρία Φωνάκη, ορφανή από μητέρα και πατέρα, ζητά να χωρίσει από τον Κεφαλονίτη Ζαφείρη Περιστιάνο του ποτέ Ιωάννη. Ως αιτία διαζυγίου προβάλλεται το γεγονός ότι εξαπατήθηκε από τον ιερέα του Αγίου Γεωργίου, παπα-Αντώνιο, ο οποίος της παρουσίασε το Ζαφείρη ως….. - Ο Κύπριος Βερνάρδος Ακρης με αίτησή του παρακαλεί τους Αναμορφωτές του Πανεπιστημίου της Πάδοβας (Riformatori dello Studio di Padova) να επιτρέψουν την εισαγωγή στο Φλαγγίνειο Φροντιστήριο δύο ακόμα σπουδαστών από την Κύπρο ή από τον τουρκοκρατούμενο ελλαδικό χώρο. - Ο Βενετός αρχιτέκτονας Baldassare Longhena αποδίδει λογαριασμό στην ελληνική Αδελφότητα για τα έξοδα κατασκευής των στεγών στα σπίτια των Ελλήνων.- Στις 18 Απριλίου 1713 με το καράβι του καπετάν Τζουάννε Φουτάνα, το οποίο ονομαζόταν «Buona Ventura», έφτασαν εμπορεύματα από τη Βενετία, τα οποία απέστειλαν οι Γεώργιος Μέλος και Ανάργος Ψαρός.- Η Αναστασία κόρη του Vicenzo Zimbletti από την Κύπρο, χήρα του Zuannuchio de Rames ορίζει ως γενική κληρονόμο της την κόρη της Λάουρα, την επιμέλεια της οποίας αναθέτει στις νονές της. Όταν η Λάουρα θα έφθανε στην κατάλληλη ηλικία θα έπρεπε να εισαχθεί στη μονή των Ελληνίδων στη Βενετία για να μορφωθεί….-Με επιστολή τους προς την ελληνική Αδελφότητα της Βενετίας ο μητροπολίτης Ναυπλίου Μακάριος Πελεκάνος και οι σύνδικοι της Κοινότητας του Ναυπλίου Δημήτριος Σουρτοκαλίκης, Μικελής Ευραγιώτης και Ιωάννης Ζαμπέλης της ανακοινώνουν ότι ο μητροπολιτικός ναός της πόλης τους έχει αποπερατωθεί. Για το λόγο αυτό ζητούν να τους επιστραφούν οι δύο καμπάνες τη φύλαξη των οποίων είχαν εμπιστευθεί στο ναό του αγίου Γεωργίου της Βενετίας μετά την πτώση του Ναυπλίου στους Τούρκους το 1540. Συγκεκριμένα δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν αντί για τις καμπάνες που τους είχαν εμπιστευθεί, να τους στείλουν μία μεγάλη καμπάνα, ένα….

Τα αυθεντικά αγωνίσματα στις αρχαίες Ολυμπιάδες

 
«Η Ολυμπία λάμπει σκιάζοντας κάθε άλλον αγώνα»

Όπως το νερό είναι το πολυτιμότερο από τα στοιχεία, και όπως ο χρυσός προβάλλει σαν το πιο ακριβό ανάμεσα σε όλα τα αγαθά, και όπως, τέλος, ο ήλιος φωτοβολεί περισσότερο από κάθε άλλο άστρο, έτσι και η Ολυμπία λάμπει σκιάζοντας κάθε άλλον αγώνα» τραγουδά ο Πίνδαρος στην πρώτη ολυμπιακή ωδή του. 
Από όλους τους πανελλήνιους αγώνες στην αρχαία Ελλάδα οι σημαντικότεροι λάμβαναν χώρα στην Ολυμπία. Αυτοί που έδωσαν την έμπνευση για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς.
Ο Επίκτητος, τον 1ο αι. μ.Χ. γράφει:
"Πολλά ενοχλητικά και κουραστικά πράγματα 
υπάρχουν στη ζωή· και στους Ολυμπιακούς Αγώνες 
δεν είναι το ίδιο άσχημα τα πράγματα; 
Δε σε ψήνει η ζέστη; Δε σε τσαλαπατάει το πλήθος;
Δεν είναι δύσκολο να πλυθείς; 
Η βροχή δε σε μουσκεύει ως το κόκαλο; 
Δε σε πειράζει ο θόρυβος, η φασαρία και οι άλλες ενοχλήσεις; 
Κι όμως, μου φαίνεται πως άνετα, 
μετά χαράς μάλιστα, τ' ανέχεσαι όλα αυτά
μόλις σκεφτείς το μοναδικό θέαμα 
που θ' αντικρίσεις". 

Σύμφωνα με την παράδοση, στην Ολυμπία αγωνίστηκαν πρώτοι οι θεοί. Ο Δίας νίκησε τον Κρόνο

Μια από τις πιο μαύρες σελίδες της Eλληνικής Iστορίας

Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος  Αυγουστή
Όταν τον Απρίλιο του 1828 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, η Αγγλία και η Γαλλία βρήκαν την ευκαιρία και έστειλαν στρατεύματα στην Ελλάδα. Οι Φράγκοι όσο καιρό έμειναν στην πατρίδα μας δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί τους Έλληνες. Μέχρι και το κεφάλι του Κολοκοτρώνη διατίμησαν πέντε χιλιάδες φράγκα!

Μια από τις μελανότερες σελίδες της παρουσίας των άλλων στην πατρίδα μας, γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1833. Ήταν τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (9 Οκτωβρίου 1831). Όταν ο Ιωάννης Κωλέττης έμαθε ότι έρχεται ο Όθωνας, ζήτησε από του Γάλλους φίλους του να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση ώστε να υπάρξει απόλυτη υποταγή στο νέο καθεστώς που ετοίμαζαν για την Ελλάδα!

«Ιωάννης Βησσαρίων ο Πόντιος: Ο πρωτεργάτης της Αναγέννησης και του ιταλικού ουμανισμού»

Ο Βησσαρίων γεννήθηκε στην Τραπεζούντα το 1389 ή 1393 ή 1395 και πέθανε το 1472. Πάνω στον τάφο του χαράχτηκε το εξής επίγραμμα: «Graecia me genuit, forvit Italisora, galero Roma colit, vita sum Numa et arte Plato» (Η Ελλάδα με γέννησε, η χώρα της Ιταλίας με περιέθαλψε, η Ρώμη με προστάτευε, κατά τον βίο είμαι Νουμάς, κατά την επιστήμη Πλάτων). Μετά την άλωση κατέφυγε στην Εσπερία όπου διέπρεψε και συνέβαλλε τα μέγιστα στην πνευματική αναγέννηση της Ευρώπης. Ο ελληνισμός δεν αναγνώρισε όσο έπρεπε την αξία του, επειδή διολίσθησε στη δυτική πλευρά και έγινε καρδινάλιος.

Ανετράφη από τον μητροπολίτη Τραπεζούντας Δοσίθεο και στη συνέχεια σπούδασε σε Κωνσταντινούπολη και Σηλυβρία, όπου διδάχτηκε τη ρητορική και φιλοσοφία από τον εκεί μητροπολίτη. Τελευταίος και πιο σημαντικός του δάσκαλός του ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων, ο επιφανέστερος φιλόλογος και φιλόσοφος του 15ου αιώνα, μετέβη εκεί το 1427. Κοντά του διδάχτηκε φιλοσοφία, μαθηματικά και όλες της επιστήμες της εποχής. Ήταν homo Universalis, ο ιδανικός άνθρωπος της αναγέννησης που είχε πολυμάθεια και ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα. Το 1423 χειροτονείται μοναχός και παίρνει το όνομα Βησσαρίων. Το 1436 σαν μητροπολίτης Νικαίας συμμετέχει στην σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας.
Πολύ γρήγορα η φήμη έφτασε στην αυτοκρατορική αυλή και τον κάλεσε στην Πόλη ο Ιωάννης Παλαιολόγος. Ο προτελευταίος αυτοκράτορες είχε πιστέψει

Ομηρικά : Δίας- Αίγινα.


Όμηρος  ξανά. (Ενότητα:   Ανθρώπινες  σχέσεις:  Συμβάσεις   και αλήθειες )

Αποκωδικοποιώντας    μια    αγγειοπαράσταση   προκύπτει   μια σημαντική  παράμετρος  στην αέναη  σύγκρουση  των δύο   φύλων, από  το   γεγονός ότι   ακόμη και ΣΗΜΕΡΑ, 21ος  μ.Χ αιώνας,  υπάρχει   πλήθος   ετερόκλητων  και  ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΩΝ  αντιλήψεων  παγκοσμίως.

Δίας- Αίγινα: Μία αινιγματική σχέση: βία ή συναίνεση;

… Μια  ΣΠΟΥΔΑΙΑ  και   σπάνια   αγγειοζωγραφιά, όπου ο Δίας κυνηγάει το αντικείμενο του του πόθου του,  (την πανέμορφη  νύμφη  και   εξίσου πανέμορφο  νησί, Αίγινα), χωρίς να έχει  προλάβει να…..  μεταμορφωθεί  ή να….. «ρίξει κάτι   σωστό πάνω του».

Ένα οδοιπορικό σε παραμελημένους τόπους υψηλής αρχαιολογικής αξίας Α΄: Βραυρώνα,



1. ΒΡΑΥΡΩΝΑ 'Ενα ιερό για τη θεά του κυνηγιού

Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη
Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν
28 Ιουνίου 2016

Από τη Βραυρώνα ξεκινά το οδοιπορικό μας στα τρία ιερά της Ανατολικής Αττικής. Την Βραυρώνα, τη Ραμνούντα και το Αμφιάρειο. Όμως θα ήταν πολύ άδικο, αν δε λέγαμε εδώ στον πρόλογο δυο κουβέντες για τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτούς τους αρχαιολογικούς χώρους, ξεχασμένοι κυριολεκτικά από το Θεό. Να σημειώσουμε απαραιτήτως ότι σε κανένα από τα τρία μέρη, οι υπάλληλοι δεν έμαθαν την ιδιότητά μας. Οι δυο φύλακες του μουσείου Βραυρώνας, αισθάνθηκαν πολύ άσχημα όταν ζητήσαμε έναν οδηγό. Ο μόνος που ήταν διαθέσιμος ήταν το παιδικό βιβλίο «Ένας βάτραχος στη Βραυρώνα». Το Υπουργείο δεν έχει φροντίσει να εφοδιάσει ένα από τα καλύτερα μουσεία του, έστω με έναν οδηγό - φωτοτυπία.

Ένα οδοιπορικό σε παραμελημένους τόπους υψηλής αρχαιολογικής αξίας Β΄ : Ραμνούς, Αμφιάρειο .


Ο θάμνος-δένδρο  ραμνούντας.
2. ΣΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΣΚΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΡΑΜΝΟΥΝΤΑ

Έχουμε ξεκινήσει από τον Μαραθώνα, περνάμε το Κάτω Σούλι και το Γραμματικό και φτάνουμε στον Ραμνούντα, στη βορειοανατολική Αττική. Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου ένας καλοβαλμένος ηλικιωμένος τουρίστας ταΐζει τα δυο αδέσποτα - φύλακες της πύλης. Μας καλημερίζει ελληνικά. Τον ρωτάμε πώς έφτασε μέχρι εδώ. «Δέκα χρόνια ήθελα να επισκεφθώ αυτά τα ιερά, το Αμφιάρειο και τον Ραμνούντα και το 80% του χώρου είναι κλειστό». Κοιταζόμαστε αμίλητοι. Του κάνουμε παρέα μέχρι να έρθει το ταξί που έχει μισθώσει για να κάνει την αρχαιολογική περιήγηση της περιοχής, σε λίγο τον αποχαιρετούμε και φτάνουμε στην πύλη. Ήδη ξέρουμε αυτό που θα μας επιβεβαιώσει η φύλακας. Τουλάχιστον εδώ υπάρχει οδηγός στα ελληνικά. Το πρόθυμο αυτό κορίτσι, ολομόναχο στην ερημιά, βγαίνει από το φυλάκιο για να μας δείξει τον ραμνούντα, το θάμνο από τον οποίο πήρε η περιοχή το όνομά της και μας χαράζει τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουμε. Είναι Ιούλιος πιά και οι φύλακες δεν έχουν προσληφθεί ακόμα. Κάθομαι στον παχύ και δροσερό ίσκιο του τεράστιου πεύκου και διαβάζω απογοητευμένη την ιστορία του αρχαίου Ραμνούντος. Ο οργανωμένος (και μερικώς επισκέψιμος χώρος) έχει θέα προς την Εύβοια. Στρατηγική θέση για τη ναυσιπλοΐα της περιοχής, ο Ραμνούς λεηλατήθηκε από τους Πέρσες εισβολείς, οι οποίοι πιθανά κατέστρεψαν τον αρχαϊκό ναό του οποίου τα θεμέλια βρέθηκαν κάτω από το ναό της Νέμεσης που υπάρχει εδώ και αποτελεί το σημαντικότερο ιερό της θεότητος στον ελλαδικό χώρο. Η θεά μοιάζει πολύ με την Άρτεμη και ίσως να αντιπροσώπευε μια τοπική της μορφή. Το ιερό προς τιμή της Νέμεσης πρέπει να ιδρύθηκε στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. Η ακμή του τοποθετείται στον 4ο και 5ο αι. π.Χ.

Το ιερό της Νέμεσης.
Ας πάμε στην ιστορία της θεάς η οποία μέχρι σήμερα είναι συνδεδεμένη μεταφορικά με τη θεία δίκη. Για να κάνει δική του τη Νέμεση, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο ενώ εκείνη είχε πάρει τη μορφή χήνας. Μετά την ένωση τους η Νέμεσις γέννησε ένα αυγό το οποίο δόθηκε στη Λήδα η οποία εκκολάπτει μέσα από αυτό την Ωραία Ελένη και τους Διόσκουρους. Η Νέμεση είναι αγροτική θεά

Ο καθ. αρχαιoλογίας Ν. Σταμπολίδης μιλά για το Μουσείο στην Ελεύθερνα και άλλα πολλά


Κουρήτες αριστοκράτες πολεμιστές, Κρητικοπούλες πριγκίπισσες, ιέρειες και μια διαδρομή από το 3.000 π.Χ. μέχρι το 14 αιώνα μ. Χ. ξεπήδησε μέσα από τη σκαπάνη των ανασκαφών του Πανεπιστημίου Κρήτης  σε συνεργασία με τον καθηγητή Νίκο Σταμπολίδη. Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 1985. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον καθηγητή να στρέψει το βλέμμα του εκεί παρ' ότι η μοναδική ανασκαφική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1928 από τον H. Payne κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η περιοχή δεν δικαιολογεί μεγαλύτερο ανασκαφικό ενδιαφέρον»; «Η διαίσθηση» μας απαντά στο δρόμο του γυρισμού προς Αθήνα, κι ενώ είμαστε γεμάτοι εικόνες από την ξενάγηση στη νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας, στην Βασιλική του Κατσίβελου αλλά και το ολοκαίνουργιου Μουσείου της αρχαίας Ελεύθερνας όπου ζωηρό λόγο έχουν τα οπτικοακουστικά μέσα.

 Αν δεν ήταν καθηγητής Αρχαιολογίας, θα μπορούσε να ήταν ένας ποιητής του αρχαίου κόσμου, αν

Χέμινγουεϊ: Ἡ φρίκη τῆς ἐκκένωσης τῆς Θράκης…


Τά φορτωμένα κάρα τῶν προσφύγων, περνοῦν μέσα ἀπό τήν Ἀδριανούπολη. (Ἀρχές Ὀκτωβρίου 1922)

Ὁ Ἔρνεστ Χέμινγουεϊ, γεννήθηκε στὶς ΗΠΑ στὶς 21 Ιουλίου 1899* καὶ μόλις 20 περίπου χρονῶν, τὸ 1920, ἄρχισε νὰ ἐργάζεται ὡς δημοσιογράφος καὶ πολεμικὸς ἀνταποκριτὴς τῆς ἐφημερίδος Toronto Star Weekly τοῦ Τορόντο. Μέσω τῶν ἀνταποκρίσεών του, γνώρισε τὸ εὐρὺ κοινὸ τῆς ἐποχῆς, τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Ἦταν παρῶν στὴν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν στὴ Θράκη, ποὺ ἀκολούθησε τὴ συνθήκη τῶν Μουδανιῶν τὸ 1922.
Μέσα ἀπὸ τὸ λογοτεχνικό του ταλέντο, ὁ συγγραφέας δίνει συγκλονιστικὲς περιγραφὲς μίας περιόδου ποὺ ἔχει σημαδέψει τὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων....
«Ὁ ἄντρας σκεπάζει μὲ μία κουβέρτα τὴν ἐτοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στὸν ἀραμπά γιὰ νὰ τὴν προφυλάξῃ ἀπὸ τὴ βροχή. Ἐκείνη εἶναι τὸ μόνο πρόσωπο ποὺ βγάζει κάποιους ἤχους [ἀπὸ τοὺς πόνους τῆς γέννας]. Ἡ μικρὴ κόρη τους, τὴν κοιτάζει μὲ τρόμο καὶ βάζει τὰ κλάματα. Καὶ ἡ πομπὴ προχωρᾶ… Δὲν ξέρω πόσο χρόνο θὰ πάρῃ αὐτὸ τὸ γράμμα νὰ φτάσῃ στὸ Τορόντο, ἀλλὰ ὅταν ἐσεῖς οἱ ἀναγνῶστες τῆς Στὰρ τὸ διαβάσετε, νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι ἡ ἴδια τρομακτική, βάναυση πορεία ἑνὸς λαοῦ ποὺ ξεριζώθηκε ἀπὸ τὸν τόπο του, θὰ συνεχίζῃ νὰ τρεκλίζῃ, στὸν ἀτέλειωτο λασπωμένο δρόμο πρὸς τὴ Μακεδονία». (Toronto Star, 20 Ὀκτωβρίου 1922)

Τὸν Ὀκτώβρη τοῦ 1922, ἂν καὶ ἄρρωστος ἀπὸ ἐλονοσία, ὁ Χέμινγουεϊ παρακολουθεῖ τὴν πορεία τῶν Ἑλλήνων προσφύγων:
«Τὸ κυρίως σῶμα τῆς πομπῆς, ποὺ διασχίζει τὸν ποταμὸ Ἕβρο στὴν Ἀδριανούπολη, φτάνει τὰ τριάντα χιλιόμετρα. Τριάντα χιλιόμετρα μὲ κάρα ποὺ τὰ σέρνουν βόδια, ταύροι καὶ λασπωμένα βουβάλια, μὲ ἐξουθενωμένους, κατάκοπους ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ νὰ περπατοῦν στὰ τυφλά…».



Τὰ δημοσιογραφικά του ἄρθρα ἀναφέρονται κυρίως στὴ στρατιωτικὴ ἐκκένωση τῆς

Ελληνικές Λέξεις, που σήμερα μας φέρνουν σε… Αμηχανία.

Στην τελική….. Τι φταίνε οι λέξεις;



Σε οποιαδήποτε εποχή η… «συζήτηση» δύο μικρών παιδιών είναι
βέβαιο ότι θα κατέληγε στην… γνωστή ανταλλαγή φιλοφρονήσεων:«έσθιε… σπατίλην» (να φας σκ…)....«αλλ’ εσύ, ούτος» (εσύ να τα φας, ρε).

Κατά συνέπεια το υπερκείμενο ερώτημα θα έπρεπε να είναι: Γιατί «βρίζουμε»; (τυπικά βέβαια η λέξη από το «ύβρις» που σήμαινε άλλα…) Γιατί «χυδαιολογούμε;….και..γιατί ρέπουμε προς το… πονηρό;
Τί θα πει…. «κακόηχο» ;............Ποιος το προσδιορίζει έτσι ; ...... Ποιες οι….βαθύτερες ανάγκες που και η… Βρισιά και η… Χυδαιολογία είναι αναπόσπαστο κομμάτι (και αποδεκτό) του λόγου όλων των λαών, σε κάθε εποχή και ιστορική του περίοδο. Επιπλέον δεν γνωρίζει ΤΑΞΕΙΣ και ΗΛΙΚΙΑ
Και…επιπλέον νιώθουμε μια… άφατη ικανοποίηση….

Αυτά ήταν που με έκαναν να γράψω ήδη τα δύο σημειώματα: «Ο Όμηρος… έβριζε υπέροχα» «Ομηρικές φράσεις….» και «παιδιαρίσματα θεών» και βέβαια το σημείωμα που ακολουθεί, με πολύ ΑΘΩΕΣ κάποτε, πλην… ΠΟΝΗΡΕΜΕΝΕΣ, εδώ και καιρό,

Η «Ελιά της Όρσας»:Ο μοναδικός ζωντανός οργανισμός που επιβιώνει από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα!

Η «Ελιά της Όρσας»: Ένα δέντρο 2500 ετών στη Σαλαμίνα Ο μοναδικός ζωντανός οργανισμός που επιβιώνει από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα!

Tην Ελιά της Όρσας την είχε φυτέψει ένας πολύ μεγάλος βασιλιάς, ο Στράτος, γι΄αυτό και είναι η πιο μεγάλη και η πιο παλιά του νησιού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO 

Στη Σαλαμίνα, στην Κοινότητα Αιαντείου, υπάρχει μια γέρικη, πολύ μεγάλη ελιά, γνωστή ως «Ελιά της Όρσας». Πρόσφατα το δέντρο χρονολογήθηκε από τους ειδικούς του Ινστιτούτου Klorane, στα πλαίσια της αναζήτησης και βράβευσης των αρχαίων ελαιοδένδρων στην Ελλάδα, οι οποίοι υπολόγισαν πως η ηλικία του είναι 2.500 χρόνια.

Ο Νόμος της Ειμαρμένης

Ο πέραν του ανθρωπίνου επιπέδου Πνευματικός Κόσμος (αυτούς τους οποίους οι Έλληνες ονομάζουν θεούς) προκειμένου να βοηθήσει τους ανθρώπους ώστε να γίνει δυνατή η απελευθέρωσή τους από τους κόσμους κατώτερης ενέργειας και η είσοδός τους σε Κόσμους θειότερης ενέργειας, καθιέρωσε τον Νόμο της Ειμαρμένης. Διευκρινίζεται ότι η λέξη ειμαρμένη προέρχεται από το απρόσωπο ρήμα είμαρται που σημαίνει είναι πεπρωμένο. Η ειμαρμένη είναι το πεπρωμένο, το από την μοίρα διδόμενο, το αναπόφευκτο και ο Νόμος της Ειμαρμένης είναι Νόμος της Πνευματικής Δικαιοσύνης που καθιέρωσε ο πνευματικός κόσμος..

Συνεπεία του Νόμου της Ειμαρμένης είναι να υποβάλλονται σε δοκιμασίες οι ψυχικές εκείνες ατομικότητες που δεν έχουν εναρμονισθεί προς τους Νόμους της θείας Φύσεως και τους παραβιάζουν.

Ο καθορισμός της Ειμαρμένης του κάθε ανθρώπου γίνεται από τις Μοίρες. Η λέξη Μοίρα προέρχεται από το ρήμα μοίρωμαι που σημαίνει λαμβάνω μερίδιο, δηλαδή λαμβάνω το μερίδιο που μου ανήκει. Οι Μοίρες εθεωρούντο κατ’ άλλους μεν ως θυγατέρες της Ανάγκης κατ’ άλλους δε ως θυγατέρες του Διός και της Δίκης, η οποία ακολουθούσε την Ανάγκη. Αυτή η γενεαλογική προέλευση των Μοιρών δείχνει και την δράση τους, γιατί οι Μοίρες καθορίζουν ποιες δυνάμεις πρέπει να δοθούν ή ποιες πρέπει να στερηθεί ο κάθε άνθρωπος, καθώς και ποιες δοκιμασίες πρέπει να περάσει στο δρόμο της ζωής του ώστε να βεβαιωθεί ο πνευματικός κόσμος, που παρακολουθεί, για την εναρμόνιση  ή μη εναρμόνιση κάθε ψυχής προς τους Νόμους της θείας Φύσεως.

ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΗΣ ΚΣΤ΄ ΕΠΚΑ ΣΤΟ ΔΕΛΤΑ ΦΑΛΗΡΟΥ


ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ


   

Ανασκαφή στην περιοχή του Δημοτικού Πάρκου 

 Στο πλαίσιο κατασκευής του Δημοτικού Πάρκου Αθλητισμού και Αναψυχής, του Δήμου Καλλιθέας, διεξήχθη ανασκαφική έρευνα (Ιούλιος 2011-Αύγουστος 2012), από την ΚΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, υπό την εποπτεία της αρχαιολόγου Ειρήνης Σκιαδαρέση.

Τμήμα του αρχαίου δρόμου

Εντοπίστηκαν τμήματα αρχαίου δρόμου , ο οποίος χρονολογείται στην αρχαϊκή περίοδο και συγκεκριμένα στα τέλη του 7ου με αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. Βρέθηκαν ίχνη οδογέφυρας που εξυπηρετούσε την απρόσκοπτη συνέχεια του δρόμου, πάνω από χείμαρρο του οποίου οι όχθες έχουν διαμορφωθεί με αναλημματικούς τοίχους .

Αιγαίον Πέλαγος ,το φοβερώτατον.

Ο Μύθος και η Ονομασία του Αιγαίου Πελάγους

Στο μύθο του Αιγαία του μυθικού βασιλιά της Αθήνας μαθαίνουμε οτι όταν ο Θησέας , έφυγε για την Κρήτη με σκοπό να σκοτώσει τον Μινώταυρο, του ζήτησε αν είχε καταφέρει να επιζήσει από το Λαβύρινθο,να αλλάξει τα πανιά του πλοίου του στην επιστροφή....

«Είναι εξαιρετικά ειρωνικό ότι η Αρχαία Ελλάδα εμπνέει περισσότερο τους μη Έλληνες απ' ό,τι τους Έλληνες!»


«Αναρωτιέμαι αν έχετε καταλάβει ότι η Αρχαία Ελλάδα είναι ο ένας και μοναδικός σας θησαυρός που χρειάζεται να αναπτυχθεί και αξιοποιηθεί οικονομικά.» Ο Μίλλερ στην Νεμέα

  Ο αρχαιολόγος Στήβεν Γ. Μίλλερ που έκανε την ανασκαφή της Αρχαίας Νεμέας και βοηθά στην αναβίωση των Αγώνων της, μιλά στο LIFO.gr
Από τον
ΑΡΗ
ΔΗΜΟΚΙΔΗ 

Ο Stephen G. Miller γεννήθηκε στην Ιντιάνα των ΗΠΑ το 1942. Ολοκλήρωσε το πρώτο του πτυχίο στα Αρχαία Ελληνικά στο Wabash College και το Διδακτορικό του στην Κλασσική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον.Μετά από ανασκαφές σε διάφορες τοποθεσίες του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ολυμπίας και, για τέσσερα χρόνια, της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, ξεκίνησε τις δικές του ανασκαφές στη Νεμέα το 1973.

«Οι περιπέτειες των τελευταίων Κομνηνών Τραπεζούντας, από τη Μάνη ως την Κορσική»

Στις 15 Αυγούστου του 1462, 8 χρόνια μετά την άλωση, παραδίδεται στον Μωάμεθ η Τραπεζούντα και έτσι  καταλύεται η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας μετά από ιστορία 260 χρόνων. Ο τελευταίος Κομνηνός, ο Δαβίδ, έχασε τη ζωή του μετά από τέσσερα χρόνια μαζί με τους γιους και τον ανεψιό του Αλέξιο τον Ε΄. Ο Μωάμεθ τον κατηγόρησε για συνωμοσία, τον κάλεσε λοιπόν στην πόλη και του ζήτησε να διαλέξει: να αλλάξει θρησκεία ή να πεθάνει, διάλεξε το δεύτερο και έτσι τελείωσε η ζωή του. Η πανέμορφη γυναίκα του Ελένη κλείστηκε στο χαρέμι του σουλτάνου, αλλά δεν άντεξε πολύ και πέθανε.

Από την οικογένεια του Δαβίδ διασώθηκε μόνον ένας από τους γιους του, ο Νικηφόρος. Αφού περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη κατέφυγε στη Μάνη. Οι κάτοικοι τον περιέβαλλαν με αγάπη και τον τίμησαν, ξεχώριζε για τα σωματικά και ηθικά του προσόντα. Παντρεύτηκε την Ελένη, κόρη του προκρίτου της Μάνης Πέτρου Λασβούρη. Έκανε σύμφωνα με όλες τις πηγές οικογένεια και στον γιο του έδωσε το όνομα Αλέξιος Ζ΄, Αλέξιος ο Ε΄ ήταν ο ξάδελφος του γιος του Καλογιάννη και Αλέξανδρος ο Στ’ ο αδελφός του. Ο Νικηφόρος ρίζωσε στη Μάνη, έκανε καριέρα στρατιωτικού και πολιτικού και διέπρεψε σαν πρωτογέροντας της Μάνης.

Ο Νικηφόρος έγινε γενάρχης των

Ανάλυση DNA : Οι πρώτοι Ευρωπαίοι γεωργοί, μετανάστες από την Ελλάδα και την Μ.Ασία

Nτικιλί Tας. Kεφάλι ανθρωπόμορφου ειδωλίου. Nεότερη Nεολιθική (περ. 5300-4500 π.Χ.). Μουσείο Καβάλας 442 E. YΠΠO/TAΠ.
Μετανάστες από τις δύο πλευρές του βορείου Αιγαίου, την ηπειρωτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία, εισήγαγαν τη γεωργία στην Κεντρική και στη Δυτική Ευρώπη, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα με επικεφαλής Έλληνες και Γερμανούς επιστήμονες.

Η παλαιογενετική μελέτη βασίσθηκε στην ανάλυση DNA από πέντε σκελετούς που βρέθηκαν σε πρώιμες νεολιθικές τοποθεσίες στη Βόρεια Ελλάδα και στη Βορειοδυτική Μ.Ασία (περιοχή Θάλασσας Μαρμαρά).

Η Διάνηξη της Διώρυγας της Κορίνθου- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ


Μια φωτογραφική αναδρομή σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Ελλάδας,που σήμερα αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών.

Το όνειρο υπήρχε από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, όμως άρχισε να γίνεται πραγματικότητα το 1882. Η διάνοιξης της διώρυγας της Κορίνθου είναι σημείο σταθμός στην ιστορία της απελευθερωμένης Ελλάδας. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο κυβερνήτης Καποδίστριας επιθυμώντας την ανάπτυξη της χώρας, ανέθεσε τη μελέτη της διάνοιξης της Διώρυγας της Κορίνθου σε ειδικό μηχανικό.
Όμως, τo κονδύλι των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που απαιτούταν, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης, για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά και πόσο μάλλον να διατεθεί από τον ελληνικό προϋπολογισμό.
Έπειτα από πολλές προσπάθειες έναρξης της διάνοιξης της Διώρυγας, το έργο πνοής ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε εν τέλει (1880-1893), επί πρωθυπουργίας του Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος στόχευε μέσω της κατασκευής μεγάλων έργων υποδομής στη δημιουργία ενός σύγχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου κράτους.

Ο Ισθμός το  1884 , στην επιφάνεια του εδάφους στον χώρο βλέπουμε τα γραφεία των κατασκευαστών αλλά και οικίες όπου έμενε αρκετό από το προσωπικό 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ: Μια ενδιαφέρουσα συνάντηση

Ο Μουσταφά Κεμάλ ,ο επονομαζόμενος «Ατατούρκ»...Πατέρας των Τούρκων ,σε μια χαριτωμένη πόζα .ΦΩΤ ΑΡΧΑΙΟΓΝ.
Turk-le-sh-tir-e-me-dik-ler-im-iz-den-mi-sin-iz?[1]σημαίνει: «Είστε από εκείνους που δεν μπορέσαμε να εκτουρκίσουμε; »
—————————————-
Του Βλάση  Αγτζίδη[2]

Μέχρι σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια ο χρόνος εμφάνισης των Τούρκων στο προσκήνιο της ιστορίας. Γενέθλιος χώρος των πρώτων τουρκικών ομάδων είναι η ανατολική περιοχή της ευρασιατικής ζώνης, στα δάση της Σιβηρίας. Πιθανότατα, η πρώτη περιοχή που εμφανίστηκαν οι Τούρκοι να είναι η Ματζουρία. Κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. άρχισε η εξάπλωσή τους στην Άνω Ασία, για να μετατραπούν από ανθρώπους των δασών σε ανθρώπους της στέπας. Ένα από τα πρώτα ονόματα με τα οποία εμφανίζονται είναι Χιόνγκ-νου. Οι Χιόνγκ-νου, οι οποίοι αποτελούσαν τους βάρβαρους που πολιορκούσαν την Κίνα από το Βορρά, φαίνεται ότι περιλάμβαναν στους κόλπους τους και αρκετές άλλες φυλές. Στην προέλασή τους προς τα δυτικά συγκρούονται με με τους Γιουέ-τσε, τους οποίους διώχνουν από το Κανσού μεταξύ 177 και 165 π.Χ. Οι Γιουέ-τσε, οι οποίοι πιθανόν να ταυτίζονται με τους Τοχάρους,  εκδιώκονται και εξαναγκάζονται σε μετανάστευση. Έτσι έχουμε την πρώτη μεγάλη ιστορική μετανάστευση ενός λαού.


Βακτριανή: Η πρώτη συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων

Οι Γιουέ-τσε, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τους Χιόνγκ-νου φτάνουν στη Φεργκανά του σημερινού Ουζμπεκιστάν, στη συνέχεια στη Σογδιανή και καταλήγουν στη Βακτριανή, όπου καταστρέφουν το διάσημο ελληνικό βασίλειο που ίδρυσαν οι επίγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτή ήταν και η πρώτη επώδυνη συνέπεια επί του ελληνικού κόσμου, του γεγονότος της ύπαρξης των τουρκικών ομάδων.

Η αντίληψη του Χρόνου από τον άνθρωπο- Από τον Αριστοτέλη στη σύγχρονη νευροφυσιολογία


Ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές στην ιστορία της φιλοσοφίας και των επιστημών ήταν ο Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), ο οποίος υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα και εν συνεχεία δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 


Το συγγραφικό του έργο καλύπτει ευρύ φάσμα των επιστημών και της φιλοσοφίας, από τη λογική, τη βοτανική-ζωολογία, τη φυσική, ως την ηθική, την πολιτική, τη μεταφυσική κ.ά. Μεγάλο μέρος του έργου του, ωστόσο, είναι αφιερωμένο στη μελέτη του φυσικού κόσμου.

Στο άρθρο που ακολουθεί, θα μελετηθούν οι απόψεις που εξέφρασε ο φιλόσοφος αναφορικά με τη φύση του χρόνου, ένα φυσικό μέγεθος το οποίο από αρχαιοτάτων χρόνων προσπαθεί να καθορίσει η ανθρωπότητα. Ειδικότερα, θα διερευνηθεί η σημασία του σημείου αναφοράς –νυν– στον ορισμό του χρόνου. Έπειτα θα εξεταστεί η σχέση του χρόνου με την κίνηση, η οποία θα οδηγήσει στη διατύπωση του ορισμού του χρόνου. Τέλος, θα αναφερθούμε στην αντίληψη του χρόνου από τον άνθρωπο.

Το νυν

Η αντίληψη του χρόνου από τον άνθρωπο προϋποθέτει τον καθορισμό των εννοιών «παρελθόν» και «μέλλον», βάσει των οποίων η συνείδησή μας οργανώνει την πραγματικότητα. Κατ’ αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος είναι σε θέση να προσδιορίσει πότε συνέβη ένα γεγονός και κατά συνέπεια να οργανώσει τη ζωή του.

Ο Αριστοτέλης, ωστόσο, θεώρησε ότι η αντίληψη του παρελθόντος και του μέλλοντος ορίζονται βάσει μίας τρίτης διαστάσεως, η οποία αποτελεί το παρόν και ονομάζεται από τον Αριστοτέλη «νυν».

Ένας χαμένος φωτογραφικός θησαυρός αποκαλύπτει τη ναζιστική θηριωδία στην Κρήτη


ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΜΕ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ 
Ένας ιστορικής αξίας θησαυρός βρισκόταν χαμένος από το 1945. Ένας θάνατος πολλά χρόνια αργότερα, έγινε όμως η αιτία να ξεθαφτεί από την βαριά βιβλιοθήκη στην οποία ήταν κρυμμένος και να αποκαλυφθεί, αποκαλύπτοντας παράλληλα το μέγεθος της ναζιστικής θηριωδίας στην Κρήτη.
Πρόκειται για το αρχείο του φωτογράφου Κωνσταντίνου Κουτουλάκη, ο οποίος συμμετείχε στην Κεντρική Επιτροπή Διαπιστώσεως Ωμοτητών εν Κρήτη, που με επικεφαλής τον Νίκο Καζαντζάκη και συνοδοιπόρους τους διακεκριμένους καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Καλλιτσουνάκη και Ιωάννη Κακριδή, γύρισε το νησί, όταν οι μνήμες αλλά και τα αποτελέσματα της ναζιστικής θηριωδίας ήταν ακόμα νωπά και τα κατέγραψε, με στόχο να μην σβηστούν ποτέ από τη μνήμη μας.

Ένα γεύμα στην ελληνική αρχαιότητα.


Γράφει η  Μαριάνα Καβρουλάκη 

Για τη δεξίωση του γάμου του, στις αρχές του 3ου π.Χ. αι.,  o Μακεδόνας Κάρανος  είχε προσκαλέσει μόνο 20 άνδρες.  Όμως τα πιάτα που πρόσφερε  δεν είχαν καμία σχέση μ’ αυτόν τον αριθμό.
Επιπλέον, δεν αρκέστηκε στο φαγητό αλλά μοίρασε στους καλεσμένους του  αρώματα και στεφάνια  ενώ  τους δώρισε και  ασημένια κύπελλα. Μόλις αυτοί ήπιαν το περιεχόμενο  δόθηκε στον καθένα τους  ένα καρβέλι ψωμί σε μια ισομεγέθη χάλκινη πιατέλα  από Κορινθιακό εργαστήριο και κοτόπουλα, πάπιες, περιστέρια, μια χήνα και πολλά άλλα… Κάθε συνδαιτημόνας  πήρε το φαγητό και το έδωσε, μαζί με την πιατέλα, στον δούλο που περίμενε πίσω του. Αφού σερβιρίστηκαν και πολλά άλλα περίτεχνα φτιαγμένα φαγητά,  ήρθε η σειρά  ενός δίσκου φτιαγμένου από ασήμι,  στον οποίο υπήρχε ένα μεγάλο ψωμί, και πάνω του χήνες, λαγοί και κατσικάκια,  ψωμιά,  περιστέρια, τρυγόνια και πέρδικες κι ένα μεγάλο πλήθος άλλων πτηνών.

Αγγεία συμποσίου .Αργυρός ηθμός με επιχρυσωμένες λεπτομέρειες και αργυρό αλατοδοχείο -Νεκροταφείο Δερβενίου Θεσσαλονίκης 4ος αι. π.Χ. Αρχ. Μουσείο Θεσσαλονίκης 

Στη συνέχεια, εμφανίστηκε ένας πραγματικός «θησαυρός»: ένας

Η Ανάσταση στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Διόνυσος αναστήθηκε

Ο Απρίλης είναι ο μήνας στη διάρκεια του οποίου έχουμε την πιο μεγάλη γιορτή των ορθοδόξων Χριστιανών, που είναι τα Πάθη και η Ανάσταση του Κυρίου. Ιδιαίτερα για τους Έλληνες η γιορτή αυτή αποκτά πρόσθετη σημασία, αφού αρκετές φορές η Ανάσταση του Θεανθρώπου συσχετίστηκε με την ανάσταση της ίδιας της φυλής, ενώ συγχρόνως τους θύμιζε και πανάρχαια θρησκευτικά και λατρευτικά δρώμενα που η αρχή τους χάνεται στο βάθος των αιώνων, σε χρόνους πολύ πριν από τον ερχομό του Σωτήρα.

Σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου και στην αρχαία Ελλάδα απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση, όπως π.χ. ο  Άδωνις ή ο  Διόνυσος. Επειδή μάλιστα συχνά

Τι είναι γλώσσα; Ποια η προέλευσή της; Ο Ήχος και η Μουσική

Μαινάδα (βάκχη) με τύμπανον και σάτυρος με δίαυλο (διπλό αυλό)

“Τι είναι γλώσσα; Ποια η προέλευσή της;” – διαβάζουμε στην είσοδο του συνεδριακού μεγάρου όπου γίνεται ένα άκρως ενδιαφέρον διεθνές συμπόσιο. Εντός του, φυσικά, οι πάντες… διαφωνούν με τους πάντες, όμως υπάρχει και μια επωδός, όπου όλοι σχεδόν συμφωνούν, κάτι που διέφυγε της προσοχής ακόμη και του Δαρβίνου: προϋπόθεση για την ανάπτυξη της γλώσσας, λένε, είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη στους κόλπους τής φυλής – αυτό που εμείς ονομάζουμε “κοινωνία”! Άρα, κάποιος κοινωνικός μετασχηματισμός αύξησε την εμπιστοσύνη σε πρωτοφανή επίπεδα, απελευθερώνοντας εν δυνάμει γλωσσοπλαστικές ικανότητες που παρέμεναν αδρανείς. Υπό κανονικές συνθήκες, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, “οι λέξεις είναι φτηνές”, “έπεα πτερόεντα”, “λόγια τού αέρα”, σύμβολα αναξιόπιστα, που δεν μπορούσαν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στα μέλη τής φυλής για την επιβίωσή τους – δηλαδή η γλώσσα ήταν αναξιόπιστη ως βάσιμη εξελικτικά στρατηγική.

«Ντιμπέιτ» με τους πολιτικούς της αρχαιότητας



Τριάντα πολιτικοί άντρες της αρχαιότητας «βγαίνουν στο φως» και αποκαλύπτουν χαρακτηριστικά του προσώπου και της πολιτικής τους.

Η καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ., Θεοδοσία Στεφανίδου-Τιβερίου, η πλέον ειδική στην αρχαία γλυπτική, κυρίως της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής περιόδου, «βγάζει» από το Μουσείο Εκμαγείων της Φιλοσοφικής Σχολής, στο οποίο είναι διευθύντρια, 30 εντυπωσιακά εκμαγεία και αντίγραφα έργων γλυπτικής που αποδίδουν κεφαλές πολιτικών προσώπων της αρχαιότητας.
Παρουσιάζει έτσι στο κοινό αυτοκράτορες και πολιτικούς άντρες που οι πολίτες αποθέωσαν

ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ



Του Κων/νου Χολέβα, 
Πολιτικού Επιστήμονος
         
 Άγνοια ή και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί. Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Και εξηγούμεθα :Ο Μάρκος Μπότσαρης, στην μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημηφράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα : Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρεττανική σημαία".Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης  - όχι αλβανικής - και ρωμαίικης απλής  (νεοελληνικής). Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχειαλβανική εθνική συνείδηση, διότι κάτι τέτοιοεμφανίζεται μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης - Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα ως τεχνιτό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών.

Κατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρχε έθνος Αλβανών. 

Οι κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο

Περί του «ΞΕΝΙΟΥ ΔΙΟΣ»





Του Θωμά Δασκάλου *

Συνεχώς ακούω τους όψιμους ανθρωπιστές να αναφέρονται στον  Ξένιο Δία,  ως επιχείρημα για την ελληνική αντίληψη περί  ανθρωπισμού και φιλοξενίας. ‘Όπως και στο σχετικό δελτίο τύπου κάποιας ομάδας «ευαισθητοποιημένων» στο οποίο μεταξύ των άλλων αναγράφονται και τα εξής φαιδρά και ανιστόρητα. «….ο χώρος, που βρίσκεται πλησίον του Φρουρίου,(σ.σ.Τρικάλων) σηματοδοτείται ιστορικά και συμβολικά από τη λειτουργία του πρώτου μεγάλου ιδρύματος περίθαλψης και φιλοξενίας των αδυνάτων και των αρρώστων.

30 Μαρτίου 1822 : Η καταστροφή της Χίου

Στις 30 Μαρτίου 1822 δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων σφαγιάστηκαν στη Χίο από τους Οθωμανούς Τούρκους, ως αντίποινα για την κήρυξη της επανάστασης στο νησί από τον Σάμιο Λυκούργο Λογοθέτη.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Εφημερίδα Βοστώνης 27/12/1823 για τα θύματα της Χίου

Η έκρηξη της Επανάστασης βρήκε το πολυπληθές ελληνικό στοιχείο της Χίου να ευημερεί (117.000 έναντι 3.000 Οθωμανών Τούρκων και 100 Εβραίων). Με τον στόλο τους, το εμπορικό τους δαιμόνιο και τη διπλωματία τους, οι Χιώτες κυριαρχούσαν στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Το γεγονός αυτό ώθησε τον Σουλτάνο να παραχωρήσει στο νησί πολλά προνόμια, που άγγιζαν το καθεστώς αυτονομίας.

Η Εφημερίδα της Βοστώνης 27/12/1823 -πηγή http://olympia.gr/

Έτσι, οι κυρίαρχες τάξεις της Χίου δεν είχαν κανένα λόγο να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων. Το μαρτυρά και η αποτυχία του Τομπάζη τον Απρίλιο του 1821. Οι ντόπιοι πρόκριτοι είχαν και μία σοβαρή δικαιολογία να αντιδρούν στον ξεσηκωμό: η Χίος βρίσκεται σχεδόν δύο μίλια από τη Μικρασιατική ενδοχώρα, με αποτέλεσμα κάθε απόπειρα εξέγερσης να είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Η Κρητική διάλεκτος και το Κρητικό γλωσσάρι.

Κατά τον ύστερο μεσαίωνα η διάλεκτος του νησιού εξελίχθηκε σε λόγια γλώσσα, και εκφράστηκε μέσα από την ποίηση του Κορνάρου του Χορτάτση και άλλων, το κρητικό θέατρο και τα λαϊκά τετράστιχα -μαντινάδες- των οποίων η θεματολογία μπορεί να είναι από σκωπτική έως φιλοσοφική.

Σήμερα η κρητική διάλεκτος δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση, όπως συχνά συμβαίνει σε μειονοτικές διαλέκτους που δεν διδάσκονται, καθώς κυρίως στο νότο, αποτελεί την μόνη προφορική γλώσσα και συνεχίζει και να εξελίσσεται. Η κρητική διάλεκτος ομιλείται εκτός από την Κρήτη, στο χωριό Χαμιντιέ της Συρίας και στα παράλια της Μικράς Ασίας όπου εγκαταστάθηκαν μουσουλμάνοι Κρητικοί το 1923.