Σελίδες

Θεών... Δρώμενα

Ο Ομηρίδης…
Ούτε οι τύμβοι ούτε τα αρχαία ούτε τίποτε από την παλιά εποχή των Ελλήνων δεν θα είχε αξία εάν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν και αυτόν .Ξέρετε γιατί ; …Είναι απλό ρωτήστε έναν Αιγύπτιο σήμερα εάν καμαρώνει για τα μεγαλουργήματα της Αιγύπτου στην αρχαιότητα…. Θα καταλάβετε….. Καμαρώνει γιατί εκεί κάποιοι έκαναν αυτά…. Αλλά όχι προγονοί του …Καμαρώνει γιατί έρχονται πολλοί τουρίστες και φέρνουν χρήματα…. Όχι γιατί θεωρεί ότι ο Ραμσής ήταν προγονός του .
Ένας ακόμα Έλληνας που τον έδιωξαν από την Πατρίδα αυτοί που περπατάνε μα ακριβά παπούτσια και ζει μακριά,σε άλλες ηπείρους , υπάρχει εκεί, μα η καρδιά του κτυπάει πάνω από την πατρίδα ,την Ελλάδα .διαβάστε μερικά από τα γραφούμενα του να καταλάβετε γιατί εμείς οι Έλληνες θεωρούμε τον Οδυσσέα προγονό μας .





Ο ΛΟΦΟΣΕΙΣΤΗΣ 

 Εκεί που πάει να σηκωθεί Ο Πλούτωνας για να αμυνθεί Ακόμα μια κλοτσιά Ο Απόλλωνας του ρίχνει και τόνε βρίσκει πάνω στα Χοντρά Τραχηλικά Τιτανικά τα Σβέρκα. Του πετάει δυό γρήγορες Γροθιές Πάνω στα πελώρια του μπράτσα. Τότες Ο Απόλλωνας Αρπάζει την ψυχή του Έκτορα Από του Πλούτωνα τα Στιβαρά τα Πεισματάρικα τα Χέρια.. Και το έβαλε στα

ΘΕΑ, ΙΕΡΟΤΑΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ





Της Πηνελόπης η ομορφιά, που ξέρει να υφαίνει, του έρωτα τα όνειρα, την αγάπη να προσμένει!!! Μην το ξεχνάς, πως ήτανε Του Δία η κόρη!!!
  Ενδύθηκε της Αρετής την Χάρη, Πάντα με μια Πανοπλία Ιερή, Κρατά της Ηθικής Τ’ Αστέρι!!!
  Μόνο μία Θεά με

«Οι ασκήσεις της Μνήμης αποτελούν ενδυνάμωση της Ψυχής.» Οι "υπεράνθρωπες" εγκεφαλικές ικανότητες και το σύστημα γνώσης των αρχαίων Ελλήνων





Ξεφυλλίζοντας τις σύγχρονες ανατυπώσεις κειμένων των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τα λιγοστά και αποσπασματικά "απομεινάρια" ενός ολόκληρου κόσμου και ενός σώματος γνώσης -που μας πληγώνει να σκεφτόμαστε ότι κάποτε ήταν ενιαίο- δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε τη σκέψη μας να "μουδιάζει"...

Αν αποτολμούσαμε να εξετάσουμε συνολικά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, η κυρίαρχη διαπίστωση στην οποία θα καταλήγαμε, θα ήταν ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα πνευματικά ανώτερο, την αντανάκλαση της συλλογικής σκέψης πολλών ξεχωριστών διανοιών, οι οποίες για κάποιο "άγνωστο" λόγο, συνυπήρξαν στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.

Τότε, όμως, θα οδηγούμασταν σε ένα άλλο, εξίσου αφοπλιστικό ερώτημα, ποιοι δηλαδή ήταν οι ιδιαίτεροι εκείνοι παράγοντες, οι οποίοι συνέτειναν στη σχεδόν ταυτόχρονη, ενσάρκωση, όλων αυτών των ανώτερων διανοιών στον ελληνικό χώρο; Κάποιοι εικάζουν ότι ήταν η γλώσσα. (Ή και το καθεστώς δημοκρατίας που επικρατούσε) Ίσως πάλι όχι. Ή τουλάχιστον όχι μόνο.

Γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλές