Σελίδες

ΧΡΥΣΗ ΑΝΑΛΟΓΙΑ - ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ


Σχετικά με το τέλος της αρχαιότητας



Γ. Κοντογιώργης

Ανακοίνωση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη στο Ε΄ Ευρωπαϊκό Συνέδριο Νεοελληνικών Σπουδών   «Συνέχειες, ασυνέχειες, ρήξεις στον ελληνικό κόσμο (1204-2014): οικονομία, κοινωνία, ιστορία, λογοτεχνία», το οποίο έγινε στη Θεσσαλονίκη από 2 έως και 5 Οκτωβρίου 2014 και οργάνωσε η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών (ΕΕΝΣ), σε συνεργασία με τα Τμήματα Φιλολογίας και Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τα Τμήματα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών και Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και με τη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος.





Παγιδευμένοι στον εθνομηδενισμό


Χρήστος Γιανναράς 

Αντιγράφω από ένα μικρό βιβλίο του Γιάννη Πατίλη, με τίτλο «Ελληνικά και Ιστορική Ορθογραφία στην Πλανητική Εποχή», που πρόσφατα κυκλοφόρησε (δυστυχώς, λόγω κρίσης, σε πολύ περιορισμένο αριθμό αντιτύπων).

«Το 1930, στο περιοδικό “Πρωτοπορία”, ο μαρξιστής διανοούμενος Γιάννης Σιδέρης έγραφε χαρακτηριστικά: “Την ημέρα που θα επιβληθεί πια το λατινικό αλφάβητο και που θα μπει στα σχολειά, θα έχουμε προχωρήσει πολύ και θ’ αποδειχτεί πως έχουν γκρεμιστεί ένα σωρό προλήψεις και αμορφωσιές”.

»Όσοι είμαστε σήμερα εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε καλά πως το λατινικό αλφάβητο είναι ήδη εδώ, στα σχολειά μας. Αυτό όμως που αστόχαστα παραγνωρίζουμε είναι, πως αυτή τη φορά το λατινικό αλφάβητο, ως φορέας της φωνητικής γραφής, δεν έρχεται από τα πάνω, από κάποια προϋποτιθέμενη προοδευτική εκπαιδευτική πολιτική ή από τις ελίτ των διανοουμένων, τον κ. Γληνό ας πούμε ή τον κ. Φιλήντα, και άλλες σοβαρές μορφές του πρώιμου διαφωτισμού μας, που υποστήριζαν την κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως ο Γιάννης Βηλαράς ή ο Αθανάσιος Ψαλίδας.

»Τώρα το λατινικό αλφάβητο έρχεται κατευθείαν από τα κάτω, από τη

Ο ελληνισμός σε σταυροδρόμι. Οι Έλληνες ως έθνος και ως κράτος στον σύγχρονο κόσμο




ΗΧΗΤΙΚΟ 

 


 Διάλεξη του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Ο Ελληνισμός σε σταυροδρόμι: Οι Έλληνες ως Έθνος και ως κράτος στον σύγχρονο κόσμο», η οποία έγινε στην Μελβούρνη της Αυστραλίας την Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2014 στην αίθουσα διαλέξεων της Παμμακεδονικής, μέσα στα πλαίσια των ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ 2014. 

Η διάλεξη ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του λαμπρού μακεδόνα ευπατρίδη και γενναιόδωρου επιχειρηματία, Νίκου Σικαβίτσα, εποίκου της Αυστραλίας από το Άργος Ορεστικό.



Περίληψη και κύρια σηµεία της διάλεξης:

1) Η σημερινή κρίση στοιχειοθετεί το γνώρισμα μιας νέας μεγάλης καταστροφής για τον ελληνισμό. Καταστροφή που δεν είναι η πρώτη, αλλά η τελευταία στην αλυσίδα καταστροφών που οδήγησαν στη σημερινή πολυσήμαντη συρρίκνωση και απαξίωση του ελληνικού κόσμου.

     Τη συρρίκνωση αυτή τη διαπιστώνουμε εάν συγκρίνουμε τον ελληνικό κόσμο ακόμη και του τέλους του 19ου αιώνα, που δέσποζε σε μια μείζονα περιοχή του ευρωπαϊκού και του μεσογειακού χώρου και της σημερινής ελληνικής χώρας που δυσκολεύεται να σταθεί με όρους αξιοπρέπειας στον πλανητικό χάρτη.

2) Στο ερώτημα τι έφταιξε η απάντηση που δίνει η καθεστωτική διανόηση αποδίδει την αποκλειστική ευθύνη στην κοινωνία και στις κληρονομιές της (του Βυζαντίου και της τουρκοκρατίας).

     Η δική μου απάντηση είναι

Θεών... Δρώμενα

Ο Ομηρίδης…
Ούτε οι τύμβοι ούτε τα αρχαία ούτε τίποτε από την παλιά εποχή των Ελλήνων δεν θα είχε αξία εάν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν και αυτόν .Ξέρετε γιατί ; …Είναι απλό ρωτήστε έναν Αιγύπτιο σήμερα εάν καμαρώνει για τα μεγαλουργήματα της Αιγύπτου στην αρχαιότητα…. Θα καταλάβετε….. Καμαρώνει γιατί εκεί κάποιοι έκαναν αυτά…. Αλλά όχι προγονοί του …Καμαρώνει γιατί έρχονται πολλοί τουρίστες και φέρνουν χρήματα…. Όχι γιατί θεωρεί ότι ο Ραμσής ήταν προγονός του .
Ένας ακόμα Έλληνας που τον έδιωξαν από την Πατρίδα αυτοί που περπατάνε μα ακριβά παπούτσια και ζει μακριά,σε άλλες ηπείρους , υπάρχει εκεί, μα η καρδιά του κτυπάει πάνω από την πατρίδα ,την Ελλάδα .διαβάστε μερικά από τα γραφούμενα του να καταλάβετε γιατί εμείς οι Έλληνες θεωρούμε τον Οδυσσέα προγονό μας .





Ο ΛΟΦΟΣΕΙΣΤΗΣ 

 Εκεί που πάει να σηκωθεί Ο Πλούτωνας για να αμυνθεί Ακόμα μια κλοτσιά Ο Απόλλωνας του ρίχνει και τόνε βρίσκει πάνω στα Χοντρά Τραχηλικά Τιτανικά τα Σβέρκα. Του πετάει δυό γρήγορες Γροθιές Πάνω στα πελώρια του μπράτσα. Τότες Ο Απόλλωνας Αρπάζει την ψυχή του Έκτορα Από του Πλούτωνα τα Στιβαρά τα Πεισματάρικα τα Χέρια.. Και το έβαλε στα

ΘΕΑ, ΙΕΡΟΤΑΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ





Της Πηνελόπης η ομορφιά, που ξέρει να υφαίνει, του έρωτα τα όνειρα, την αγάπη να προσμένει!!! Μην το ξεχνάς, πως ήτανε Του Δία η κόρη!!!
  Ενδύθηκε της Αρετής την Χάρη, Πάντα με μια Πανοπλία Ιερή, Κρατά της Ηθικής Τ’ Αστέρι!!!
  Μόνο μία Θεά με

«Οι ασκήσεις της Μνήμης αποτελούν ενδυνάμωση της Ψυχής.» Οι "υπεράνθρωπες" εγκεφαλικές ικανότητες και το σύστημα γνώσης των αρχαίων Ελλήνων





Ξεφυλλίζοντας τις σύγχρονες ανατυπώσεις κειμένων των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τα λιγοστά και αποσπασματικά "απομεινάρια" ενός ολόκληρου κόσμου και ενός σώματος γνώσης -που μας πληγώνει να σκεφτόμαστε ότι κάποτε ήταν ενιαίο- δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε τη σκέψη μας να "μουδιάζει"...

Αν αποτολμούσαμε να εξετάσουμε συνολικά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, η κυρίαρχη διαπίστωση στην οποία θα καταλήγαμε, θα ήταν ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα πνευματικά ανώτερο, την αντανάκλαση της συλλογικής σκέψης πολλών ξεχωριστών διανοιών, οι οποίες για κάποιο "άγνωστο" λόγο, συνυπήρξαν στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.

Τότε, όμως, θα οδηγούμασταν σε ένα άλλο, εξίσου αφοπλιστικό ερώτημα, ποιοι δηλαδή ήταν οι ιδιαίτεροι εκείνοι παράγοντες, οι οποίοι συνέτειναν στη σχεδόν ταυτόχρονη, ενσάρκωση, όλων αυτών των ανώτερων διανοιών στον ελληνικό χώρο; Κάποιοι εικάζουν ότι ήταν η γλώσσα. (Ή και το καθεστώς δημοκρατίας που επικρατούσε) Ίσως πάλι όχι. Ή τουλάχιστον όχι μόνο.

Γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλές

Συνεπάγεται αχρείωση ο αφελληνισμός



Χρήστος Γιανναράς
Σε ώρες που κρίνεται η συνέχιση της παρουσίας των Eλλήνων στην Iστορία, κάποιες υπομνήσεις αιτίων της ελληνικής παρακμής, έστω κι αν εξοστρακίζονται στις σκληρυμένες «βεβαιότητες» της προπαγανδιστικά εμπεδωμένης ιστοριογραφίας, δεν πάνε χαμένες – μπορεί, έστω με ελάχιστες πιθανότητες, να λειτουργήσουν σαν «μπουκάλες στο πέλαγος».

Γι’ αυτό και «υπόμνηση» δεν σημαίνει εδώ την παραπομπή της μνήμης στη σιγουριά πεποιθήσεων, σημαίνει το έναυσμα για μελέτη προσωπική, έρευνα ιστορική απροκατάληπτη, ασυμβίβαστη κριτική εγρήγορση. Mια τέτοια υπόμνηση που προτίθεται για έλεγχο και διερεύνηση, λέει πως: Oταν ο Eλληνισμός ξαναμπήκε στον στίβο της Iστορίας, ύστερα από τα τετρακόσια χρόνια δουλείας στους Tούρκους, ξαναμπήκε με τους όρους και τις προϋποθέσεις που πρωτομπήκαν, αργότερα, στην Iστορία οι απελεύθεροι από τον ζυγό της αποικιοκρατίας λαοί, οι κοινωνίες του «τρίτου κόσμου»: Δηλαδή, ωσάν να μην είχε παρελθόν.

Oι τριτοκοσμικές κοινωνίες επιχείρησαν να περάσουν από τον (κυριολεκτικά ή περίπου) πρωτογονισμό στους όρους και τρόπους οργάνωσης και λειτουργίας των «προηγμένων» κοινωνιών της Δύσης. H δυνατότητα γι’ αυτό το πέρασμα πίστεψαν ότι ήταν μόνο μία: η μίμηση. Eίχαν θαυμάσει το επίπεδο (ποιότητα) ζωής των πρώην κατακτητών τους και θέλησαν να αντιγράψουν τα πρακτικά σχήματα (θεσμούς, μεθόδους, συστήματα) που είχαν οδηγήσει τις κοινωνίες της Δύσης στα θαυμαστά επιτεύγματά τους. Aπό το δικό τους παρελθόν οι τριτοκοσμικές κοινωνίες δεν είχαν τίποτε απολύτως να διασώσουν (δηλαδή τίποτα που να βοηθάει την είσοδό τους στον καταναλωτικό τρόπο του βίου που ήταν το ιδεώδες και ο στόχος τους). Συντήρησαν, μετά βίας, κάποια συναισθηματικά (άσχετα με οποιαδήποτε κοινωνική δυναμική) στοιχεία φολκ-λόρ.



Tο ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και με τους Eλληνες. Oι απόπειρές τους να συγκροτήσουν

Μέθοδοι χρονολόγησης και στην αρχαιολογία



Τεχνικές οι οποίες βασίζονται στη φυσική επιστήμη διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο έργο των αρχαιολόγων, προκειμένου να χρονολογήσουν την ιστορία και να αποκαλύψουν άγνωστες περιοχές.

Η αρχαιολογία γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής, γεγονός που οφείλεται στην εμμονή των ανθρώπων με την διερεύνηση του παρελθόντος. Είναι κατανοητή η γοητεία της προσπάθειας να ανακαλύψουμε πώς εξελίχθηκε ο ανθρώπινος χαρακτήρας από την προ ανθρώπινη προέλευση μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Με την μελέτη του παρελθόντος μας, ικανοποιούμε «την ανάγκη να γνωρίζουμε». Αποκτούμε επίσης μια μεγαλύτερη αίσθηση της ταυτότητας και της προοπτικής μας, μέσω των οποίων ατενίζουμε το μέλλον και κάνουμε σχέδια γι’ αυτό.

Η αρχαιολογία έχει εξελιχθεί σε μια ακμάζουσα επαγγελματική ενασχόληση, που υποβοηθείται σε σημαντικό βαθμό από την επιστήμη. Η «αρχαιολογική επιστήμη» έχει εξελιχθεί σε πλήρως αναγνωρισμένο διεπιστημονικό θέμα, με την υποστήριξη ακαδημαϊκών περιοδικών και Πανεπιστημιακών τμημάτων. Όλες οι επιστήμες συμβάλλουν εξίσου και ιδιαιτέρως η μοριακή βιολογία, η βοτανική, η γεωχημεία, η φυσική ανθρωπολογία και η αστρονομία.




Μαζί με αυτές τις επιστήμες, η φυσική έχει διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στη χρονολόγηση των αντικειμένων και στην ανακάλυψη νέων αρχαιολογικών περιοχών. Η χρονολόγηση με ραδιοϊσότοπα, αποκάλυψε ότι το σάβανο του Τορίνο δεν ήταν ένα γνήσιο εύρημα από τον καιρό του Χριστού. Η τεχνική αυτή εξάλλου συνεχίζει την προσπάθειά της να ρίξει φως στη διατροφή και τον τρόπο ζωής των προγόνων μας. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πρόσφατα τα υπολείμματα του μεγαλύτερου ξύλινου ναού στο Ηνωμένο Βασίλειο, με την ανίχνευση μικροσκοπικών μεταβολών στο γήινο μαγνητικό πεδίο. Συνεπώς ο αντίκτυπος παρόμοιων τεχνικών στην αρχαιολογία, ουδόλως πρέπει να υποτιμηθεί.

Η Χρονολόγηση με άνθρακα – 14

Ίσως η σημαντικότερη ανάπτυξη για την αρχαιολογία στον 20ο αιώνα, προήλθε από την ανακάλυψη της ραδιοχρονολόγησης ­και ειδικότερα της χρονολόγησης με άνθρακα 14. Το 1946 ο Willard Libby του Πανεπιστημίου του Σικάγο προέβλεψε ότι όλα τα ζώντα φυτά και ζώα απορροφούν τον ραδιενεργό άνθρακα-14, ένα ισότοπο από την ατμόσφαιρα. Η διαδικασία σταματά όταν τα φυτά ή τα ζώα πεθαίνουν και οι πυρήνες του άνθρακα-14 αρχίζουν να αποσυντίθενται με ένα ρυθμό χρόνου ημιζωής 5.730 έτη. Οι μετρήσεις της υπόλοιπης ραδιενέργειας ενός δείγματος παρέχουν έτσι μια εκτίμηση της ηλικίας του, υπό τον όρο ότι είναι μικρότερο από 50.000 ετών. Ο Libby και οι συνάδελφοί του ήσαν οι πρώτοι που υπολόγισαν την ηλικία των αρχαιολογικών δειγμάτων κατ’ αυτό τον τρόπο, μια εργασία για την οποία ο Libby κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1960.

Η χρονολόγηση με άνθρακα – 14 είναι σημαντική στην εύρεση της χρονολογικής σειράς των γεγονότων, ιδιαίτερα για τα προϊστορικά γεγονότα που εμφανίστηκαν πριν την ύπαρξη γραπτών μνημείων.






Τα προϊστορικά γεγονότα μπορούν πλέον να χρονολογηθούν, με ακρίβεια μερικών δεκαετιών, εφόσον η ραδιοχρονολόγηση υποβοηθείται με στοιχεία από τους δακτυλίους των δένδρων και συνδυάζεται με στατιστικά πρότυπα που ενσωματώνουν τις στρωματογραφικές πληροφορίες.

Παραδείγματος χάριν, τώρα

Αποκαλύψεις στη μινωική Ζώμινθο



Μετά από πεντέμιση εβδομάδες ανασκαφής το κτήριο της Ζωμίνθου στα 1187μ. ύψος επεκτάθηκε με την αποκάλυψη νέων χώρων

Έξι θύρες στον κεντρικό διάδρομο μήκους 25 μ. του κτηρίου της Ζωμίνθου αποκαλύφθηκαν κατά την διάρκεια των τελευταίων ανασκαφών στον χώρο που έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες. Σύμφωνα με τους ανασκαφείς οι θύρες οδηγούν προς τα ανατολικά και δυτικά διαμερίσματα τα οποία είναι προς το παρόν εκατό στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο.

Οι νέες ανασκαφές έγιναν υπό την διεύθυνση της  Έφης Σαπουνά Σακελλαράκη η οποία συνεχίζει το έργο του συζύγου της Γιάννη Σακελλαράκη. Ως γνωστόν η αρχιτεκτονική του κτηρίου της Ζωμίνθου είναι πολυδαίδαλη με τοίχους τοιχογραφημένους, συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης. Τα ευρήματα εφέτος είναι χάλκινα αντικείμενα μεταξύ των οποίων διπλός χάλκινος πέλεκυς (που συμπληρώνει τη σειρά των χάλκινων που βρέθηκαν κατά την περσινή ανασκαφική περίοδο) και ομοιώματα μικρών εγχειριδίων, του τύπου που συναντάται και στο Ιδαίο Άντρο.



Βρέθηκε επίσης σημαντική σφραγίδα με γυναίκα η οποία έχει κεφάλι πουλιού και για χέρια φτερά, κάτι που συναντάται στα σφραγίσματα της Αγ.Τριάδας και της Ζάκρου. Στα άλλα κεραμεικά ευρήματα βρίσκεται και ένα πυριατήριο, όμοιο με αυτό που απαντά στην τοιχογραφία της Θήρας με τη μικρή ιέρεια.

Κάτω από τους τοίχους του νέου ανακτόρου που δημιουργεί μια λαβυρινθώδη εντύπωση,  αποκαλύφθηκαν αίθουσες με ισχυρές βάσεις κιόνων του τέλους των παλαιών ανακτόρων ενώ μια άλλη υπόστηλη αίθουσα αποκαλύφθηκε σε χώρο στο νότιο τμήμα του κτηρίου.





Σημειώνεται ότι σε δυο από τις έξι βάσεις κιόνων που αποκαλύφθηκαν διατηρήθηκε το κατώτερο τμήμα του ξύλινου κίονα. Πολλά είναι επίσης τα

Το έθνος, ο εθνικισμός και η ολιγαρχική νεοτερικότητα







Γιώργος Κοντογιώργης,


 (Με αφορμή μια επισήμανση σε επιστολή…)

           Σε σχέση με την αναφορά στην γενική επιστολή [……] για τον εθνικισμό και την ακροδεξιά, θέλω απλώς να εκφράσω την λύπη μου για το γεγονός ότι, ειδικοί και ίσως έγκυροι επί ενός γνωστικού αντικειμένου, εννοούν να εκτίθενται, πολυπραγμοσύνης ένεκεν, ως "ξερόλες". Ο γνώστης της έννοιας «έθνος» το ξεχωρίζει από την έννοια εθνικισμός. Ο εθνικισμός χρεώνει στην κοινωνία τις πολιτικές του κράτους, ενώ αυτές υπαγορεύονται από τα  συμφέροντα των αρχουσών ομάδων.

Κατά τούτο, εκείνοι  που ισχυρίζονται ότι το έθνος είναι επινόηση του κράτους κάνουν ιδεολογία, επιχειρούν να το οικειοποιηθούν, αποσπώντας το από τον φυσικό του φορέα, την κοινωνία, προκειμένου να  νομιμοποιήσουν την μονοσήμαντη  νομή τους επί του κράτους. Υπό το πρίσμα επομένως αυτό είναι απολύτως αντιδραστικοί.

          Εγώ λέω ότι το έθνος είναι

Η πρoφoρά της αρχαίας ελληνικής στους νεότερους χρόνους.


Γράφει ο Ευάγγελος Β. Πετρούνιας καθηγητής ελληνικής και αντιπαραθετικής γλωσσολογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ακολουθεί βιογραφικό).

1. H λεγόμενη «ερασμιακή» προφορά και αντιδράσεις

O όρος ερασμιακή χρησιμοποιείται εδώ για την ιδέα της προφοράς των αρχαίων ελληνικών με τρόπο που να πλησιάζει προς το φωνολογικό σύστημα της κλασικής περιόδου, και όχι ειδικά για τις συγκεκριμένες υποθέσεις του Έρασμου και των οπαδών του. Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις στην αρχική μεταρρυθμιστική πρόταση του Έρασμου.

Οι θέρμες του Διοκλή ή Διοκλητιανού

Ο Διοκλητιανός ή Διοκλής

Οι πολίτες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ζούσαν με αυτό τον τρόπο όταν οι Βάρβαροι λαοί γύρω της  τα γερμανικά φύλλα  οι  Γότθοι ας πούμε και άλλα φύλλα είχαν το πολύ τεράστιες...καλύβες ...! .Μια εντυπωσιακή φωτογραφική απόδοση της ελληνορωμαϊκης  ζωής στον 2ο - 3ο αιώνα μ.Χ.




ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΛΟΥΤΡΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΥ